Ford Explorer Fan Klub :: forum użytkowników Forda Explorera

niestety za dużo tego wolnego potrzeba można zapomnieć o temacie

niestety w grę wchodzi tylko bezpłatny... myślisz, że ja mam tyle płatnego urlopu ? ale z drugiej strony... wyprawa życia, jak nie teraz to kiedy ?

Kamyk, jadymy?

Panowie, musicie wziąć pod uwagę, że Wasze auta prawie na pewno tam nie dojadą a już na pewno nie wrócą, nie szkoda Wam tych cudeniek porzucić w krzakach i jeszcze wydać grube pieniądze na to? Ja jak swojego obserwuję to jest jakoś sporo powyżej średniej krajowej jeśli chodzi o zadbanie w porównaniu do innych obserwowanych ale i tak mam traume jechać nim 100km do Poznania, co prawda zawsze wraca niby na własnych kołach, ale ilość elementów, które mogą od niego odpaść i unieruchomić mnie poraża jakbym miał sohc to chyba z garażu by nie wyjeżdżał... To nie jest wyprawa na pobliskie błoto, gdzie jak coś padnie to znajomy małorolny przyciągnie do domu czy inna fadroma. W zasadzie podziwiam Was a Rad-T w szczególności, że w ogóle macie takie myśli w głowie, dla mnie to jest wyprawa tylko dla kolesi z autami typowo terenowymi nowymi albo prawienowymi i z portfelem grubym jak moja noga w razie problemów względnie dla bobów-budowniczych co zawodowo budują przeprawówki i na każdy rajd ciągną ze sobą ekipy techniczne, mogące reanimować te twory na placu boju

wpisowe 3000 od załogi i koszt przejazdu 12000

wpisowe, koszty wyprawy itd. może udało by się sfinansować...

resetx, i uważasz, że to rozwiązuje kwestię finansów?

Nawet gdyby załatwić sponsorów, to pozostaje jeszcze kwestia przygotowania auta.
To nie kategoria turystyk ja w zwykłym rajdzie. Podstawa, to jakiś porządny bagażnik, sprawne zawieszenie, porządne mocowania do wyciągania auta, snorkel i wyciągarka...

policz ile musiałbyś dołożyć do swojego auta, żeby zrobić "podstawowe" przygotowanie.

Z tego co rozmawiałem z Radkiem, to od razu warto dywaniki wszystkie powyciągać, bo może się zdarzyć, że auto będzie brodziło w wodzie po klamki.

Patrząc na swoje auto, to myślę, że z 5 tysi musiałbym lekką ręką na start wyłożyć. Druga sprawa, że przygotować się na to, że auto wróci nieźle styrane. A chuchając i dmuchając na swoje oczko w głowie, trudno niektórym będzie zdecydować się na czochranie karoserii po lesie i obijanie go na kamienistych drogach.

Ja to widzę jak niezły harcore dla kierowcy, który zjeżdża z czarnego od wielkiego dzwona.

1,5 miecha wolnego to też wyzwanie, ale pewnie wielu z tym akurat by sobie poradziło. Są jeszcze kwestie rodzinne, gdzie nie zawsze się da jechać z drugą połową, a o zostawieniu jej choćby z gromadką dzieciaków nie ma co myśleć.

pozazdroszczę każdemu kto się tam wybierze

mam strasznie ochotę ... tylko u mnie z urlopem bezpłatnym będzie b duży problem...

Patrząc na swoje auto, to myślę, że z 5 tysi musiałbym lekką ręką na start wyłożyć.

ja chyba jeszcze dużo więcej...

speedo... ten szlak pokonał już explorer (sohc żeby było zabawniej) w 2013 roku i wrócił z niego z najmniejszymi stratami w stosunku do pozostałych uczestników.

z urlopem bezpłatnym będzie b duży problem

Zwolnienie lekarskie

Są jeszcze kwestie rodzinne, gdzie nie zawsze się da jechać z drugą połową

My na szczęście zespawani jesteśmy....młodszy syn z resztą też

Panowie, zanim zaczniecie zapędzać się w marzeniach i dyskusjach, to proponuje przeczytać relację Wojtka z tej ubiegłorocznej wyprawy - Rad-T podawał kiedyś link na forum, a dla leniuchów to adres www.scorpionteam.pl .
1. Przygotowanie pojazdu to poważna sprawa i tu wiem jak Wojtek do tego podszedł. Trochę czasu na telefonie wisieliśmy, żeby udało mu się zakupić odpowiednie wyposażenie techniczne. Tak na wszelki wypadek wyruszył ze sprzętem diagnostycznym ASO Forda (przydatny przy zalaniu pojazdu, wymianie niektórych części lub uszkodzeniach), o zapasie części na pace nie wspomnę. Faktem jest, że Explorer okazał się najmniej zawodnym pojazdem z całej grupy, ale do tego Wojtek przygotowywał i modyfikował go przez kilka lat biorąc udział w innych wyprawach.
2. Ważniejszym od pojazdu jest PSYCHIKA. W opisanej relacji tego nie ma, ale z osobistej relacji Wojtka wiem, że człowiek zaczyna mieć kłopot z psychiką, zastanawiać się nad wartością życia, pojawia się strach, panika (m.in. kiedy siedzi się w topiącym samochodzie porwanym przez nurt rzeki). Dotyczyło to każdego członka wyprawy.
Jeżeli Franc coś robi, to wrażenia są niesamowite (mój szef po starcie w tegorocznej Zmocie nadal jest pod wrażeniem, szczególnie atmosfery i perfekcji w organizacji). Z samochodem każdy wam pomoże, gorzej z waszą osobą. Jeżeli martwisz się długością urlopu (wyprawa zawsze może się przedłużyć), kosztami lub czy żona przez ten czas ciebie nie zostawi, to niestety, to nie jest zabawa dla ciebie.
Jeżeli ktoś przejedzie to trasę, to wielki szacun dla niego.

dzięki Robert - kwintesencja tematu

A żeby trochę skasztanić
Jako przedstawiciela fanklubu Forda Explorera proponuję wystawić Davida na quadzie. Uzasadnienie:
1. David wykazał się hardcorowym podejściem na zlocie, więc psycha mu się nie złamie.
2. David ma bardzo duże doświadczenie w jeździe po Europie, więc trakt syberyjski (wyschnięte koryto rzeki) nie będzie mu straszny.
3. David jeździ LR Discovery i nie chce wrócić do Explorera. Ponieważ LR rok temu się psuł, więc Disco nie nadaje się na tę trasę, a nikt mu Explo nie udostępni.
4. Quad ma 4 koła jak samochód, a jednocześnie mniej części, więc wszystko się zmieści do plecaka Davida.
Zaczynamy zrzutkę !

resetx, i uważasz, że to rozwiązuje kwestię finansów?

nie rozwiązuje ale baaardzo odciąża, a co do reszty to się zgadzam

Panowie kurczę, wy nie czytacie informacji i nie oglądacie telewizji. Mamy sankcje nałożone na rosje i już choćby z tego powodu wypadałoby bojkotować kacapów.
Do wiosny ruskich tak przyciśnie, że pewnie z sadyzmem będą sie mścić na każdym posterunku kontrolnym sprawdzając papiery byle tylko dopiec tym z zachodu. Na sympatię tubylców też bym nie liczył więc biwaki na dziko napewno ryzykowne.
To poroniony pomysł teraz tam się pakować.

kszesz, z całym szacunkiem, ale ulegasz zbytnio propagandzie gazety i tvn-u media kreują to w co mamy wierzyć i czego mamy się bać. Jak w 2008 jechaliśmy do Rumunii (i to z 4 letnią Amelką) to też wszyscy pukali się w czoło